Mijn opa Frans van der Laan was de plaatselijke aannemer in Kollum. In de wijde omgeving bouwde hij scholen, kerken en droomkastelen. In 1893 was zijn vader Eelke van der Laan – de man met de baard – het bouwbedrijf begonnen in een voormalige koetsierswoning aan de Voorstraat. Hij kocht dat pand van twee oude dames voor vijfhonderd gulden en dagelijks twee emmers water uit de pomp op het erf.

Zoals zijn vader Eelke op de fiets naar Assen ging om daar een villa te bouwen, zo bouwde mijn opa zonder zelf over auto’s te beschikken alle treinstations tussen Groningen en Delfzijl. De organisatie van deze onderneming kan ik me nauwelijks voorstellen; duidelijk is dat het leven vooral uit werken bestond en dat mijn voorvaderen geen luxeproblemen hadden.

Mijn oma Elisabeth van der Laan-Elzinga was een rijke boerendochter uit Aalsum ten noorden van Dokkum. Haar moeder Sibbeltje Elzinga was tegen een huwelijk van haar dochter met Frans van der Laan omdat hij geen (rijke) boer was. Sibbeltje kwam uit een oud boerengeslacht met veel geld, maar haar man Jan Elzinga was van oorsprong slechts boerenarbeider. Toch vreemd dat Sibbeltje haar dochter niet gunde wat ze zelf wel had gedaan: trouwen met een man die geen rijke boer was.